PROGRAM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
PROGRAM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
„SAMODZIELNE WSZECHSTRONNE SZCZĘŚLIWE”
NOWA ERA
Celem wychowania przedszkolnego jest wsparcie całościowego rozwoju dziecka. Wsparcie to realizowane jest przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia się, co umożliwia dziecku odkrywanie własnych możliwości, sensu działania oraz gromadzenie doświadczeń na drodze prowadzącej do prawdy, dobra i piękna
Ogromnym wyzwaniem dla nas, dorosłych, jest fakt, że nie wiemy, do jakiej rzeczywistości przygotowujemy nasze dzieci. Nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć, jak będzie wyglądał świat, w którym przyjdzie im żyć. Oczywiste jest nasze pragnienie, aby ich życie na kolejnych etapach było satysfakcjonujące i szczęśliwe. Wiemy z całą pewnością, że musimy wyposażyć dzieci w narzędzia, które pomogą im w samorealizacji i rozwoju osobistym, które dadzą im umiejętności potrzebne do zdobywania wiedzy i kompetencji przez całe życie (Lifelong Learning), ułatwią adaptację do zmieniającej się rzeczywistości i różnorodnych sytuacji społecznych, narzędzia, dzięki którym nasi wychowankowie będą potrafili zachowywać wewnątrzsterowność.
Owo połączenie wiedzy, umiejętności i postaw, umożliwiające człowiekowi stały rozwój i samorealizację oraz dostosowywanie się do zmian zachodzących w świecie, Parlament Europejski i Rada Europejska nazwały kompetencjami kluczowymi. Z całą pewnością są to narzędzia, których potrzebują dzisiejsze przedszkolaki, aby w przyszłości mogły osiągnąć pełnię swoich możliwości. Rolą nauczycieli jest wspieranie dzieci – już w przedszkolu – w opanowaniu kompetencji kluczowych poprzez realizację zagadnień podstawy programowej zawartych w niniejszym programie nauczania. Podstawa programowa wychowania przedszkolnego (i edukacji wczesnoszkolnej) oparta jest na koncepcji całościowego rozwoju człowieka odkrytej i opracowanej przez Ryszarda Więckowskiego. Zakłada ona istnienie trzech naturalnych strategii uczenia się człowieka: percepcyjno-odtwórczej, percepcyjno-wyjaśniającej oraz percepcyjno-innowacyjnej, w której kluczową rolę w procesie nauczania – uczenia się odgrywa aktywność własna dziecka.
Strategia percepcyjno-odtwórcza polega na przekazywaniu przez nauczyciela treści, które dziecko ma za zadanie odtworzyć. Nauczyciel stawia pytania, naprowadza, zleca działania, dziecko jest wykonawcą poleceń i zadań. Jest to strategia niezbędna w procesie edukacji, jest jego bazowym etapem. Opiera się na przekazywaniu informacji czy instrukcji do własnej i twórczej pracy dziecka. Daje wiedzę i umiejętności, jednak nie powinna być dominującym sposobem pracy z dziećmi.
W strategii percepcyjno-wyjaśniającej to dziecko stawia pytania mające na celu rozwiązanie problemu, dotarcie do brakujących informacji. Tutaj to ono jest twórcą sytuacji edukacyjnych, a rola nauczyciela polega na stymulowaniu rozwoju myślenia krytycznego dzieci, ich wyobraźni. Strategia percepcyjno-wyjaśniająca jest drugim, po strategii percepcyjno-odtwórczej, etapem uczenia się.
W strategii percepcyjno-innowacyjnej, zwanej także podejściem sytuacyjnym, nauczyciel kreuje okoliczności, które powinny dziecko zaskoczyć, zaciekawić, zainteresować, tym samym zmotywować do aktywności. Nauczyciel jest tym, który inspiruje, rozwija twórcze myślenie, rozumiane jako odkrywanie nowych zależności, pojęć, funkcji, rzeczy. Aktywność twórcza dzieci doprowadza do zmian w ich otoczeniu, które są zgodne z dziecięcymi oczekiwaniami i potrzebami poznawczymi. To trzeci i ostatni etap edukacji. Rozwój dziecka polega na stopniowym przechodzeniu od percepcyjno-odtwórczego sposobu uczenia się, poprzez percepcyjno-wyjaśniający, do percepcyjno-innowacyjnego. Biorąc ten fakt pod uwagę, w naszym programie stawiamy na aktywność, kreatywność dzieci, a nie gotowe rozwiązania. Pobudzamy do myślenia, samodzielnego dochodzenia do rozwiązań i nie boimy się popełniania błędów. Dzięki błędom uczymy się ich więcej nie popełniać
Lista zadań wychowawczo-profilaktycznych wynikających z podstawy programowej wychowania przedszkolnego:
1. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w obszarze fizycznym jego rozwoju.
2. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w obszarze emocjonalnym jego rozwoju.
3. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w obszarze społecznym jego rozwoju.
4. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w obszarze poznawczym jego rozwoju.
5. Tworzenie warunków umożliwiających dzieciom swobodny rozwój, zabawę i odpoczynek w poczuciu bezpieczeństwa.
6. Zapewnienie prawidłowej organizacji warunków sprzyjających nabywaniu przez dzieci doświadczeń, które umożliwią im ciągłość procesów adaptacji oraz pomoc dzieciom rozwijającym się w sposób nieharmonijny, wolniejszy lub przyspieszony.
7. Wspieranie samodzielnej dziecięcej eksploracji świata zgodnie z indywidualnymi potrzebami i zainteresowaniami, zdolnościami i możliwościami.
8. Organizacja aktywności dzieci w zakresie treści dotyczących przeciwdziałania zagrożeniom, niebezpieczeństwom fizycznym i psychicznym, adekwatnych do poziomu rozwoju dziecka, jego możliwości percepcyjnych, wyobrażeń i rozumowania.
9. Wzmacnianie poczucia wartości, indywidualności, oryginalności dziecka oraz potrzeby tworzenia relacji osobowych i uczestnictwa w grupie.
10. Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do samodzielności.
11. Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do dbania o zdrowie.
12. Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do dbania o sprawność ruchową i bezpieczeństwo.
13. Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do dbania o bezpieczeństwo w ruchu drogowym.
14. Przygotowywanie do rozumienia emocji, uczuć własnych i innych ludzi, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji pojawiających się w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzględniających treści adekwatne do intelektualnych możliwości i oczekiwań rozwojowych dzieci.
15. Przygotowanie do dbania o zdrowie psychiczne, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji pojawiających się w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzględniających treści adekwatne do intelektualnych możliwości i oczekiwań rozwojowych dzieci.
16. Tworzenie sytuacji edukacyjnych budujących wrażliwość dziecka, w tym wrażliwość estetyczną, w odniesieniu do wielu sfer aktywności człowieka: mowy, zachowania, ruchu, środowiska, ubioru, muzyki, tańca, śpiewu, teatru, plastyki.
17. Tworzenie warunków pozwalających na bezpieczną, samodzielną eksplorację otaczającej dziecko przyrody, stymulujących rozwój wrażliwości i umożliwiających poznanie wartości oraz norm odnoszących się do środowiska przyrodniczego, adekwatnych do etapu rozwoju dziecka.
18. Tworzenie warunków umożliwiających bezpieczną, samodzielną eksplorację elementów techniki w otoczeniu, konstruowania, majsterkowania, planowania i podejmowania intencjonalnego działania, prezentowania wytworów swojej pracy.
19. Współdziałanie z rodzicami, różnymi środowiskami, organizacjami i instytucjami, uznanymi przez rodziców za źródło istotnych wartości, na rzecz tworzenia warunków umożliwiających rozwój tożsamości dziecka.
20. Kreowanie sytuacji prowadzących do poznania przez dziecko wartości i norm społecznych, których źródłem jest rodzina, grupa w przedszkolu, inne dorosłe osoby, w tym osoby starsze.
21. Kreowanie oraz rozwijanie zachowań wynikających z wartości możliwych do zrozumienia na tym etapie rozwoju.
22. Realizacja treści wychowawczych uzgodnionych z rodzicami, wynikających z pojawienia się w otoczeniu dziecka zmian i zjawisk istotnych dla jego bezpieczeństwa i harmonijnego rozwoju.
23. Systematyczne wspieranie rozwoju mechanizmów uczenia się dziecka, prowadzące do osiągnięcia przez nie poziomu umożliwiającego podjęcie nauki w szkole.
24. Umożliwienie dziecku poznawania kultury i języka mniejszości narodowej lub etnicznej lub języka regionalnego – kaszubskiego.
25. Tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjających budowaniu zainteresowania dziecka językiem obcym nowożytnym, chęci poznawania innych kultur.
